انزجار

این قدر در حالت انزجار هستم که مثل یه بمبی هستم که منتظر منفجر شدن هست. به هر طرف که نگاه می کنم جامعه مان را پر از زشتی، پلیدی، ریا و صفت های ناپسند می بینم و از اینکه کاری از دستم برنمی آید خونم به جوش می آید.متاسفانه یا باید با این خیل عظیم فساد و تباهی همسو شوم و سکوت کنم و یا حکایت فردی باشم که زبان سرخ اش سر سبزش را به باد داده است.

تبعیض های نابه جا،قرارگرفتن نالایقان در جایگاه لایقان،خوردن بیت المال را حق خود دانستن، نداشتن امنیت شغلی،بیکاری،اظهار ایمان توسط مبلغان دینی و عمل نکردن در پشت پرده،فساد اخلاقی، فساد مالی،نداشتن فرهنگ کار، تنبلی و کم کاری را زرنگی دانستن،فقط به فکر منافع خود بودن و سوء استفاده از دیگران در جهت منافع خود، فقر، بی پولی، دزدی، بی قانونی همه همه من رو در حالت انزجار قرار داده.

یادمه قبلا تو زمان احمدی نژاد و رئیس ای که اون زمان داشتم این حالت رو داشتم و از زمین و زمانه شکایت می کردم. این نشون می ده که تا فرهنگ ما اصلاح نشه اوضاع ما همین هست و ربطی به حکومت و دولت ندارد. امیدوارم هر چه زودتر اوضاع بهتر بشود و خداوند راه درست زیستن و فرهنگ صحیح را در فکر و ذهن ما قرار دهد و بیش از این بازیچه دست شیاطین درونمان نباشیم.

شکایت...